Και η «tera incognita» έγινε γνωστή, αλλά παρέμεινε «α – μερ – ιστη». Αυτός που ίκει (πηγαίνει) στην τέρρα την αμέριστη ονομάζεται Α-μέρ-ικος και η ήπειρος Α-μέρ-ικα.
Βλέπετε την γνώρισαν και από «terra incognita» έγινε «terra cognita» αλλά δεν την
είχαν μοιράσει ακόμα και ωσότου την μοιράσουν την ονόμασαν Αμέρικα και τον Βεσπούτσι
τον ονόμασαν Americus
στην «λατινική».
Το θέμα είναι «COVID»
Χωρίζεται σε συλλαβές.
«COV – ID»
Το «Κ» (C)
είναι χωρικό ψιλό και εδώ αναφέρεται στον χώρο του ανθρώπου.
Το «Ο» είναι τα νοούμενα, τα του μυαλού και συνεκδοχικά το
φροντίζω, το επικουρώ, το επινοώ και πολλά άλλα.
Το «V»
είναι επιτατικό μόριο ποιότητος και ισοδυναμεί με το «Υ» της ελληνικής. Επιτάσσει
ποιότητα και το είδος της ποιότητας εξαρτάται από τα συνυπάρχοντα στοιχεία
εντός της συλλαβής. Σε αυτή την περίπτωση
έχουμε το "Κ" το οποίο είναι ψιλό και συνεπώς φίλα προσκείμενο στον
άνθρωπο.
Το «Ι» είναι επιτατικό μόριο και επιτάσσει το «ΠΑΝΥ», το μεγάλο.
Το «Δ» είναι μεταφορικό και το «ΙΔ» επιτεταμένως, μεγάλως
μεταφέρει.
Και ο «COV – ID»
μεταφέρει επιτεταμένως «ΙΔ» με φροντίδα και αφοσίωση, καλή επικουρία στον χώρο
του ανθρώπου «COV».
Αυτό λέει η ετυμολογία.
Τίποτα άλλο δεν ξέρω και δεν θέλω να ξέρω.
Άνθρωπος: Αφαιρούμε την πτωτική κατάληξη "ος" και μένουμε με το θέμα "ανθρωπ". Tο ετυμολογούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Χωρίζουμε τις συλλαβές ανθ + ρωπ. Βλέπουμε πως το ζώο που ανθεί και ρωπεύει λέγεται άνθρωπος. Ο άνθρωπος και ανθεί και ρωπεύει και φυτεύει και ξυλεύει και σπέρνει και θερίζει• τα άλλα ζώα μόνο ρωπεύουν, ξυλεύουν, θερίζουν. Ονομάστηκε "άνθρωπος" από το "ανθ -ειν" και "ρωπ -ευειν" και έπαυσε να είναι κυνηγός όπως είναι όλα τα ζώα.
